Devlethan Yalvaç
(şimdiye kadar 52 posta) | | El Aman!
“Hayat süren leşlere” dönüştüğümüz anlar,
Vicdanlara tercüman olmuyor, heyecanlar,
Doksan yıl, sekiz yılda pazarlandı hey canlar!
Çağlara hükmedecek kahraman arar zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Katil, hırsızlar tamam. İşsizlik yapmış tavan,
Talan üstüne talan, yalan vaatler yavan,
Biz gözü bağlı hayran, yine el pençe divan.
Ölümlü sahtelere mahkûm olunan zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Bizi biz yapan her şey hep savrulup gidiyor,
Koynumuzda türeyen okumuş kurtlar yiyor,
Lekesiz, menfaatsiz yaşayan halk ne diyor?
Şeytanın pabucunu dama atınca zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Her gün başka tarafa göç kervanları düzer,
Sahipsiz bir vatanda akbabalar göz süzer,
Yarın umudumuzu bir kör kurşuna dizer.
Zalimlere küheylan zulüm soluyan zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Tarihimiz boyunca ne bu kadar horlandık,
Ne bu kadar ezildik, ne küllendik, korlandık,
Birliğimizden bile vazgeçmeye zorlandık.
Menfaatin fertler de cirit atığı zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Varlık, yokluk savaşı devam edip gidiyor,
Bankalar kâr ediyor, vatandaş zar ediyor,
Din simsarı ruhbanlar politika güdüyor.
Dışı nur içi kara: Mana maskeli, zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Çok felaket; vaka-i adiye den, sayılır,
Biat etmeyenlerin cümlesine kıyılır,
Başı okşanan terör dağdan şehre yayılır.
Mübarek şehitlere kelle denen bir zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
İçine bir kurt girmiş koyun sürüsü gibi,
Meleriz kıyametin haber:borusu gibi,
Gövdemiz ve ruhumuz varlık kurusu gibi.
Güneşin kızardığı, ayın küstüğü zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Anlamını yitirmiş, bayrak mahzun kalıyor,
Satanlar hep satıyor, satın alan alıyor,
Göz suyunun buharı içimizde doluyor.
Türkiye de Türkçenin, Türk’ün sustuğu zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Ne kolay ne çalımlı herkese tafra atmak,
Özlemlere çarpılıp öfke üstüne yatmak,
Mirasyediler gibi hiç almadan hep satmak.
Cahiliye devrince madde kıbleli zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Tecavüzler sürerken bizim olan her şeye:
Neden sahip çıkamaz? Aldırmayız ki neye?
Çok mu yıldırılmışız? Boyun eğmek ne diye?
Nemrut zulmüne bile rahmet okuttu zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!
Özcan İşler
|
